Η ταινία αναφέρεται στη μυθολογία του φωτός από τη σκοπιά της ελληνικής παράδοσης. Οι αρχέτυπες ελληνικές αντιλήψεις (χάος, φάος) αναμορφώνονται με ένα δυναμοπλαστικό τρόπο σε ένα οπτικοακουστικό τρίπτυχο. Το πέρασμα από το χάος και το σκότος προς το φως και τις μορφές υπογραμμίζεται από τη μουσική.