Η κυριολεξία του προσωπικού κινηματογράφου. Η αναζήτηση της χαμένης αίσθησης. Η αποκάλυψη που επίκειται μα ποτέ δεν συντελείται. Η μορφή είναι το περιεχόμενο και άλλα τινά. Μια απερίγραπτη ταινία. "Κι αν η πιο ηθική στάση βρίσκεται στο να είσαι τελείως άχρηστος, γιατί διστάζει τόσο να ξεφτιλιστείς μωρό μου" Δεν χρειάστηκε να αντιπαραθέσω κανένα πρόχειρο ευφυολόγημα σε αυτήν την ασυναρτησία. Εγώ ήξερα, είχα μάθει καλά πια ότι όλα μπορούν να συμβούν τα φώτα ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ