Απ’ τα σπήλαια, αναδύεται το πανάρχαιο συναίσθημα της αυτοσυντήρησης, η πάλη του ανθρώπου με το φόβο.  Σε τέσσερις εικόνες ένας διαχρονικός ήρωας βιώνει το φόβο: Σαν υπάλληλος, σαν παιδί,  σαν έφηβος, σαν ξιφομάχος.  Όταν νικήσει, είναι έτοιμος να βαδίσει στο θάνατο. Ο θάνατος είναι ένας σταθμός, ένα δάσος καμένο που θα περάσει, πιο σοφός, σαν παιδί πάλι, τον ατέρμονο δρόμο του.«Timor Mortis» (φόβος θανάτου) (λατινική φράση της μεσαιωνικής λογοτεχνίας, ποίησης, υμνογραφίας)