Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου

Με τη συμμετοχή 4 σκηνοθετών στο πάνελ και τον συντονισμό του κριτικού κινηματογράφου Κώστα Κωνσταντινίδη, συνεχίστηκαν για δεύτερη ημέρα, οι παρουσιάσεις σκηνοθετών στο αίθριο των γραφείων του φεστιβάλ.

Στη συνάντηση συμμετείχαν η Ariane Κεσσίσογλου από το Διαγωνιστικό Έλληνες του Κόσμου-Ντοκιμαντέρ, και οι Χρήστος Νικολέρης, Γιάννης Σακαρίδης και Δημήτρης Λάλος και από το Διαγωνιστικό Μυθοπλασία, οι ταινίες των οποίων προβλήθηκαν την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου.

Ο τρόπος χρηματοδότησης των ταινιών μικρού μήκους, από ιδιώτη παραγωγό, καθώς η χρηματοδότηση αποτελεί πραγματικό «πονοκέφαλο» για τους δημιουργούς ήταν το πρώτο θέμα προς συζήτηση που τέθηκε από τον κ. Κωνσταντινίδη. Όπως τόνισαν και οι τέσσερις σκηνοθέτες η χρηματοδότηση αποτελεί σοβαρότατο πρόβλημα. Επισήμαναν ότι το κράτος και οι φορείς δεν στηρίζουν τους δημιουργούς με αποτέλεσμα να γίνονται οι ταινίες με χρήματα των ίδιων, με «μεσοβέζικες λύσεις και πατέντες», όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, κάτι που ζημιώνει τον ελληνικό κινηματογράφο και γίνεται άμεσα αντιληπτό.

Στο ερώτημα που τέθηκε αν οι ίδιοι οι σκηνοθέτες ήταν παραγωγοί, με τι κριτήρια θα χρηματοδοτούσαν ταινίες μικρού μήκους, οι αντιδράσεις διέφεραν: ο Δ. Λάλος τόνισε ότι ο θεσμός της μικρού μήκους ταινίας δεν είναι ανεπτυγμένος και δεν υπάρχει κάποιο οικονομικό κίνητρο, αυτό όμως δεν οφείλεται στους ίδιους τους σκηνοθέτες.

Η Α. Κεσσίσογλου πρόβαλε μία ένσταση που έχει να κάνει με το ποσοστό των δικαιωμάτων που παίρνουν οι παραγωγοί στο τέλος –και αυτό φτάνει το 100%- λέγοντας πως αν η ίδια ήταν παραγωγός θα μοιραζόταν τα ποσοστά των δικαιωμάτων με το δημιουργό.

Ο συντονιστής αναφέρθηκε στην ετήσια παραγωγή ταινιών μικρού μήκους, που σύμφωνα με το μέσο όρο των τελευταίων 10 χρόνων είναι περίπου 70 ταινίες ετησίως. Έθεσε λοιπόν τον προβληματισμό για το αν μπορεί ένας κρατικός φορέας να καλύψει όλο αυτό το μέγεθος παραγωγής, δεδομένου ότι στις φετινές παραγωγές η χρηματοδότηση ήταν πολύ μικρή.

Παίρνοντας το λόγο ο Δημήτρης Λάλος είπε χαρακτηριστικά: «Δεν κάνουμε ταινίες για να βγάλουμε λεφτά ή για να πάρουμε τη δόξα, αλλά απλά και μόνο για τη δική μας ευχαρίστηση», ενώ ο Χ. Νικολέρης πρόσθεσε ότι «η χρηματοδότηση βοηθάει στο να γίνει η παραγωγή της ταινίας πιο αξιοπρεπής και άρτια, με τη χρήση μέσων στα οποία ο σκηνοθέτης δεν μπορεί να έχει πρόσβαση αν δεν υπάρχουν τα χρήματα».

Πάνω στο μεγάλο πρόβλημα διανομής των ταινιών μικρού μήκους η Α. Κεσσίσογλου διευκρίνισε πως γνώριζε από την αρχή πως όσο πιο μικρή σε διάρκεια ήταν η ταινία της, τόσο πιο εύκολα θα έβρισκε το δρόμο της διανομής στις αίθουσες ή στη μικρή οθόνη. Πρόσθεσε επίσης πως στην εποχή μας, με τις νέες τεχνολογίες και τη χρήση internet, τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα, έτσι ώστε οι μικρομηκάδες να συγκροτήσουν ομάδες και να συνεργαστούν.

«Η αίσθηση της βιοτεχνίας και όχι της βιομηχανίας κινηματογράφου που επικρατεί στην Ελλάδα, κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα. Μόνος του ο δημιουργός, χωρίς να ξέρει, ρωτώντας δεξιά και αριστερά, έχει την ταινία στα χέρια του και δεν ξέρει τι να την κάνει, γιατί δεν υπάρχει ένας φορέας που να διακινεί, έτσι ώστε ο καλλιτέχνης να έχει το κεφάλι του καθαρό και να συνεχίζει απρόσκοπτα το έργο του», τόνισε ο Δημήτρης Λάλος.

Ο Γιάννης Σακαρίδης επανέφερε το ζητήμα της περαιτέρω κρατικής ενίσχυσης στους νέους δημιουργούς, ενώ αναφέρθηκε στην ανάγκη οι τηλεοπτικοί σταθμοί να εντάξουν στο πρόγραμμά τους και τις ταινίες μικρού μήκους, κάτι που περιστασιακά γίνεται από τα κρατικά κανάλια και αυτό σε ώρες χαμηλής τηλεθέασης (μεταμεσονύκτια).

Από τους σκηνοθέτες έγινε επίσης αναφορά στην έλλειψη παιδείας γύρω από το θέμα της διανομής στην Ελλάδα, κάτι που κατά την άποψή τους οφείλεται στην απουσία αντίστοιχης εκοπαιδευτικής βαθμίδας, σε αντιπαράθεση με το εξωτερικό, όπου εκτός από τα τεχνικά κομμάτια, διδάσκεται επίσης ο τρόπος της παραγωγής και διανομής.

Εξάλλου ο Χρήστος Νικολέρης υπογράμμισε: «Δεν πρέπει να επικεντρώνεται ο προβληματισμός μόνο στην αγορά της Ελλάδας καθώς υπάρχει και η μεγάλη αγορά του εξωτερικού που δίνει, ίσως, και τη διέξοδο στο μεγάλο αυτό πρόβλημα. Όταν μια ταινία αξίζει πραγματικά, θα βρει το δρόμο της».

Ο θεωρητικός του κινηματογράφου Ανδρέας Παγουλάτος, σε παρέμβασή του, έκανε λόγο για ευχάριστη έκπληξη, καθώς τα τελευταία χρόνια αρκετές ταινίες, όχι απαραίτητα μεγάλες παραγωγές, προέρχονται από το χώρο της Θεσσαλονίκης. Αναφέρθηκε επίσης στο πρόβλημα του σεναρίου, θέμα που αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο συζήτησης στη χθεσινή συνάντηση των σκηνοθετών.

Παρέμβαση επίσης, έγινε και από την παρευρισκόμενη στο κοινό, ηθοποιό Αλεξάνδρα Παυλίδου (WITHOUΤ) που εστίασε στην ανάγκη δημιουργίας βήματος για τους νέους δημιουργούς, έτσι ώστε να τους δίνεται η δυνατότητα να συγκρίνουν τα έργα τους, να συζητούν μεταξύ τους και τελικά να δοκιμάζονται. γιατί η εποχή του μοναχικού δημιουργού θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει.

Ο κριτικός κινηματογράφου και συντονιστής Κ. Κωνσταντινίδης πρότεινε την πραγματοποίηση στην επόμενη διοργάνωση ειδικής συνάντησης για το σενάριο και την προοπτική του.

Οι συναντήσεις με τους σκηνοθέτες που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ θα συνεχιστούν και αύριο, στις 12 το μεσημέρι, πάντα στο αίθριο των γραφείων του Φεστιβάλ.