από τις 8 Φεβρουαρίου στο Τριανόν Filmcenter

Μια τοιχογραφία για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, το άτομο και τις αδυναμίες του, είναι η ταινία Στα Όρια του Σάββα Καρύδα, που έκανε πρεμιέρα στο 47ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον περασμένο Νοέμβριο και θα προβάλλεται στο Τριανόν Filmcenter από τις 8 Φεβρουαρίου.
Ήρωας της ταινίας ο Αντρέας, ένας ταξιτζής, ο οποίος άθελά του λειτουργεί ως συνείδηση αυτής της πόλης: ο καθένας που μπαίνει στο ταξί και λέει την δική του ιστορία, τον μεταφέρει στον δικό του κόσμο, κι έτσι ο ταξιτζής μετατρέπεται σε θεατή ανθρώπινων ιστοριών και καταστάσεων. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι λειτουργεί ως ένας άτυπος ψυχαναλυτής των καθημερινών ανθρώπων, μια που πάντα σχολιάζει αυτό που βιώνει με τον δικό του τρόπο, αλλά και με την «σοφία» και την γνώση που αποκτάει από αυτήν την καθημερινή τριβή.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν η Παναγιώτα Βλαντή και ο Τάσος Νούσιας. Η Παναγιώτα Βλαντή είναι το φετινό Shooting Star του Φεστιβάλ Βερολίνου που θα πραγματοποιηθεί από τις 10-13 Φεβρουαρίου.

Περίληψη
Ο Αντρέας είναι ένας νέος μοναχικός ταξιτζής κομμάτι μιας σύγχρονης χαοτικής μεγαλούπολης χτισμένη από τις ιστορίες των ανθρώπων που μπαινοβγαίνουν στο ταξί, ιστορίες μέσα από τις οποίες ο Ανδρέας ζει τη δική του ζωή.
Η τυχαία συνάντηση της Μαρίας, μιας μυστηριώδους γυναίκας τον κάνει να ζήσει την δική του ιστορία οδηγώντας τον όμως παράλληλα σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι ζωής και θανάτου όπου τα όρια της αλήθειας και του ψέματος, του πάθους και του μίσους είναι δυσδιάκριτα.

Σημείωμα σκηνοθέτη
Η ταινία έχει έναν «ωμό» ρεαλιστικό χαρακτήρα, γιατί εκτός από τη μυθοπλασία των ιστοριών που υπάρχουν ενσωματώνει με έναν ντοκιμενταρίστικο τρόπο, στοιχεία της πραγματικότητας, του περίγυρου και των ανθρώπων αυτής της πόλης, όπως αυτές καταγράφονται μέσα από τις ματιές των ηρώων.
Επίσης χαρακτηριστικό της ταινίας είναι ότι στο μεγαλύτερό της μέρος χρησιμοποιούνται εξωτερικοί φυσικοί χώροι της Αθήνας που αναδεικνύουν το καινούριο πρόσωπό της όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά τα έργα για την Ολυμπιάδα (νέοι δρόμοι, ανισόπεδοι κόμβοι, πεζόδρομοι, αίθριοι χώροι, πλατείες Μετρό κλπ.). Χώροι που εκφράζουν ένα μετα-μοντέρνο χαρακτήρα της πόλης που διαφέρει και έρχεται σε σύγκρουση με το παλιό βιομηχανικό μικροαστικό της τοπίο.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία-Παραγωγή: Σάββας Καρύδας
Σενάριο: Παναγιώτης Πασχίδης, Νίκος Απειρανθίτης
Φωτογραφία: Αλέκος Γιάνναρος
Μοντάζ: Αλέξης Πεζάς
Μουσική: ¶κης Δαούτης
Ήχος: Σπύρος Δρόσος
Σκηνικά-Κοστούμια: Δημήτρης Καντάς
Μακιγιάζ:Κατερίνα Καβαδάτου
Παραγωγή: Πάροδος Φιλμ, Βασίλης Αλατάς, ΕΚΚ, ΕΡΤ, Max Productions
Ηθοποιοί: Τάσος Νούσιας (Αντρέας), Παναγιώτα Βλαντή (Μαρία), Υρώ Λούπη (Έλενα), Γιώργος Κέντρος (Θωμάς), Ελένη Λιάσκα (μικρή πόρνη), Στέλλα Μπαλωμένου (Αγγέλα)

Συνέντευξη του Σάββα Καρύδα για τον κατάλογο του 47ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Ο ήρωας σας είναι ένας οδηγός ταξί, ένας χαρακτήρας που παρ’ ότι τον συναντάμε καθημερινά μπροστά μας, στο ελληνικό σινεμά μοιάζει απών. Έχετε την αίσθηση ότι οι ιστορίες αυτής της πόλης δεν έχουν ειπωθεί ακόμη με τον τρόπο που τους αξίζει;
Προσπάθησα να επαναπροσδιορίσω το χαρακτήρα του ταξιτζή όχι όπως των γνωρίζουμε σαν μια γραφική φιγούρα της πόλης, αλλά σαν φορέα συνείδησης, που δεν ακούει μόνο της ιστορίες αλλά τις σχολιάζει με μια απόσταση.

Η μυθοπλασία συνυπάρχει με ένα σχεδόν ντοκιμαντερίστικο τρόπο σκηνοθεσίας στο φιλμ σας. Τι θέλατε να πετύχετε μέσα από αυτή την αντίστιξη;
Ο ντοκιμαντερίστικος τρόπος αφήγησης βοηθά να υπάρχει η αναγκαία απόσταση για την καταγραφή της πραγματικότητας που είναι γύρω μας και που μας καθορίζει.

Η ταινία σας διαδραματίζεται κυρίως την νύχτα. Πιστεύετε ότι το σκοτάδι αλλάζει τους ανθρώπους αλλά και την πόλη;
Η νύχτα βοηθά η άνθρωποι μιας μεγαλούπολης να εκφράσουν την πραγματική τους υπόσταση, πράγμα που δεν μπορούν να κάνουν κάτω από της σύμβασης που η μέρα τους αναγκάζει να διατηρούν.

Η πόλη μοιάζει να αποτελεί όχι απλά τον χώρο δράσης του φιλμ αλλά ένα ξεχωριστό χαρακτήρα. Πως πετυχαίνετε να την μεταμορφώσετε σε κάτι περισσότερο από ένα απλό σκηνικό;
Η αρχική ιδέα της ταινίας ήταν να μην είναι ένα απλό σκηνικό αλλά ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής της ταινίας, για το λόγο αυτό το ταξί μετατρέπεται από ένα μεταφορικό μέσο σε ένα σκηνικό χώρο, ένα tableau vivant μιας πόλης στο οποίο ξεδιπλώνονται οι ιστορίες των ανθρώπων.

Που θα κατατάσσατε κινηματογραφικά την ταινία σας, πως θα σας φαινόταν ο όρος «υπαρξιακό θρίλερ»;
Η ταινία δανείζεται φόρμες από διαφορά φιλμικά είδη όπως το ντοκιμαντέρ, το ψυχολογικό και κοινωνικό δράμα, την ηθογραφία και το film noir. Αλλά πιστεύω ότι η ταινία διαμορφώνει το δικό της ιδιαίτερο χαρακτήρα.