25/9/2009 | Κατερίνα Πολύζου
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
32ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ
15ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ digi2009 - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ
21-26 Σεπτεμβρίου 2009
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου 2009
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
Για μια ακόμα μέρα, ο κριτικός κινηματογράφου, Κώστας Κωνσταντινίδης, συνάντησε τους σκηνοθέτες των ταινιών που προβλήθηκαν χθες και αυτούς, των οποίων οι ταινίες είναι προγραμματισμένες να προβληθούν απόψε. Οι δημιουργοί, παρουσίασαν την δουλεία τους στο κοινό και ακολούθησαν ιδιαίτερα αποκαλυπτικές δηλώσεις από τους παρευρισκόμενους.
Michele Sylvie, «Lost dog» - «Χαμένος σκύλος»
Γεννήθηκε στην Γαλλία, έχει εργαστεί ως διευθύντρια σεναρίου σε ταινίες του Wim Wenders ενώ οι ταινίες μικρού μήκους που έχει σκηνοθετήσει έχουν επιλεγεί και προβληθεί σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου. Η ταινία της περιγράφει τον καυγά εφήβων στα περίχωρα του Βερολίνου και αντιμετώπισε δυσκολίες στην απόδοση της σοβαρότητας της ιστορίας στα 5’ που διαρκεί το φιλμ. Θέλησε να «παρουσιάσει την βία υπό ένα άλλο πρίσμα, χιουμοριστικό».
Shahram Mirab Aghadam, «As the same time» - «Όπως την πρώτη νύχτα»
Γεννήθηκε το 1980 στην Τεχεράνη και πέρα από την σκηνοθεσία έχει ασχοληθεί το μοντάζ και τις ηχογραφήσεις. Η ταινία περιγράφει μια πραγματική ιστορία ενός ζευγαριού και πως επηρεάζεται η σχέση τους από την εβραϊκή παρέλαση.
Pelin Aytemiz, «Forget me not» - «Μην με ξεχνάς»
Γεννήθηκε το 1982 στην Άγκυρα. Το 2005 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στις Καλές Τέχνες και το 2007 έλαβε και το δεύτερο μεταπτυχιακό της από το Πανεπιστήμιο Bilgi ενώ ήδη από το 2004 συνεργάζεται με την καλλιτεχνική ομάδα Festival on Wheels. Η ταινία της μιλάει για ένα κορίτσι- μαριονέτα που έχει εμμονή με την φωτογραφία ενώ η ίδια δεν μπορεί να δει τον εαυτό της στα πορτρέτα της.
Andrea Kiss, « The mouse with a mouth» - « Το ποντίκι ψεύτης»
Γεννήθηκε στην Βουδαπέστη και είναι σκηνοθέτης ταινιών κινουμένων σχεδίων, εικονογράφος και γραφίστας. Η ταινία της είναι animation και παρακολουθεί ένα μικρό ποντικάκι που παρότι φοβάται στο μεγάλο δάσος όπου κατοικεί, καταφέρνει να τα βγάλει πέρα.
Νίκος Τζερμιαδιανός, «Επτά γράμματα»
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 και σπούδασε Οικονομικά και Σκηνοθεσία. Η ταινία του αντικατοπτρίζει την απώλεια, την αγάπη και την συντροφικότητα και είναι γυρισμένη αποκλειστικά σε ένα διαμέρισμα.
Αθηνά Ζώτου, «Κόκκινο Πιπέρι»
Είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Υποκριτικής Αγίας Βαρβάρας. Παρότι χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως ηθοποιό παρά ως σκηνοθέτη, η μικρού μήκους ταινία της «Δεν το είχα σκεφτεί» απέσπασε το Βραβείο κοινού στο 5ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Νάουσας. Η ταινία της φέτος μιλάει για την σχέση ενός πατέρα με την κόρη του και όλα τα αισθήματα που παίρνουμε και δίνουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε πολύ.
Γαβριήλ Τζάφκας, «Λήθη»
Γεννήθηκε το 1986 και ολοκλήρωσε τις κινηματογραφικές του σπουδές το 2004, στη Σχολή Κινηματογράφου του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Η ταινία με την οποία συμμετέχει φέτος στο φεστιβάλ αποτελεί έναν συσχετισμό της απώλειας της μητέρας με την απώλεια της Φύσης, κάτι που προσπάθησε να αποδώσει πέρα από τα τείχη της μεγαλούπολης.
Μαρίνα Δανέζη, «Φάκα»
Γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα και σπούδασε θέατρο στη σχολή «Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη. Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ για τους ανάπηρους και την ανικανότητα που χαρακτηρίζει την Ελλάδα αλλά και τις περισσότερες χώρες του κόσμου να τους ενσωματώσει και να τους βοηθήσει να κάνουν την υπέρβαση.
Θανάσης Σαράντος, «Μαρία»
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη New York Film Academy. Η ταινία του αρχικά επρόκειτο να γίνει μια τριμερής σπονδυλωτή, με το όνομα «Μαρία- Άννα- Ελένη» αναφερόμενη στη ζωή των τριών αυτών γυναικών που διαδραματίζεται στον ίδιο τόπο αλλά σε διαφορετικό χρόνο. Ουσιαστικά αυτή που μας παρουσιάζει σήμερα, αποτελεί το πρώτο κομμάτι ενός φιλόδοξου σχεδίου.
Γιάννης Ζιόγκας & Ίριδα Ζιογκα, «Το νόημα της ζωής»
Ο κ. Ζιόγκας είναι απόφοιτος της ακαδημίας Καλών Τεχνών των Τιράνων και η κ. Ζιόγκα φοιτά ακόμα στο University of Arts του Λονδίνου. Η ταινία τους είναι animation, σε stop motion, η οποία μπορεί να «ξεκίνησε στην πλάκα» όπως μας είπε ο ίδιος ο σκηνοθέτης αλλά μιλάει για ένα θέμα που απασχολεί πολλούς, την αέναη αναζήτηση του άλλου μας μισού.
Γωγώ Πετράλη, «Ρυτίδες και όνειρα»
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο και σπούδασε κλασικό και μοντέρνο χορό στην Αγγλία. Μέσα από την ταινία της προσπαθεί να γνωρίσει στον κόσμο την γειτονιά της και να τον ευαισθητοποιήσει, μέσα από πολύ χορό και το flash back ενός ετοιμοθάνατου γέρου, σχετικά με την καθημερινή αλλοίωση της παραδοσιακής μορφής της.
Σε παρέμβασή του, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Δημήτρης Σοφιανόπουλος, υπενθύμισε στους παρευρισκόμενους την βοήθεια που παρείχαν φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης σε δύο από τις ταινίες που προβλήθηκαν. Ο Δήμος Χανίων, στην περίπτωση της ταινίας της κ. Πετράλη και ο Δήμος της Τήλου, στην ταινία του κ. Σαράντου.
Ο Νίκος Κακουβίδης, απευθύνθηκε στους νεαρούς σκηνοθέτες, καλώντας τους να σχολιάσουν το γεγονός ότι σπάνια πλέον που συναντάει κανείς ντοκιμαντέρ, καθώς φέτος διαγωνίζονται μόνο 3. Η κ. Δανέζη τόνισε πως υπάρχει μια επιφυλακτικότητα που διακρίνει πλέον τους ανθρώπους, καθώς μπερδεύουν τον ντοκιμαντερίστα με τον δημοσιογράφο, πράγμα που κάνει το ντοκιμαντέρ ακόμα πιο απρόσιτο. Ο Δήμαρχος της Τήλου, που βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό ανταπάντησε πως στις ακριτικές περιοχές δεν ισχύει κάτι τέτοιο και πως οι κάτοικοι είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να μοιραστούν τις ιστορίες τους.
Τέλος, ο Δημήτρης Σοφιανόπουλος ανακοίνωσε πως το Κέντρο Κινηματογράφου έχει αναπτύξει μια σημαντική συνεργασία με τον ΣΚΑΙ και πως πολύ σύντομα θα γίνει και η επίσημη παρουσίαση μια συμπαραγωγής τουλάχιστον τριών ντοκιμαντέρ με κοινή θεματολογία.
(Για το Γραφείο Τύπου, Δέσποινα Τσεπτσέ)
Γραφείο Τύπου
Κατερίνα Πολύζου
Τηλέφωνο: 6948484242
2521047693
e-mail: fedra_po@otenet.gr
15ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ digi2009 - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ
21-26 Σεπτεμβρίου 2009
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου 2009
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
Για μια ακόμα μέρα, ο κριτικός κινηματογράφου, Κώστας Κωνσταντινίδης, συνάντησε τους σκηνοθέτες των ταινιών που προβλήθηκαν χθες και αυτούς, των οποίων οι ταινίες είναι προγραμματισμένες να προβληθούν απόψε. Οι δημιουργοί, παρουσίασαν την δουλεία τους στο κοινό και ακολούθησαν ιδιαίτερα αποκαλυπτικές δηλώσεις από τους παρευρισκόμενους.
Michele Sylvie, «Lost dog» - «Χαμένος σκύλος»
Γεννήθηκε στην Γαλλία, έχει εργαστεί ως διευθύντρια σεναρίου σε ταινίες του Wim Wenders ενώ οι ταινίες μικρού μήκους που έχει σκηνοθετήσει έχουν επιλεγεί και προβληθεί σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου. Η ταινία της περιγράφει τον καυγά εφήβων στα περίχωρα του Βερολίνου και αντιμετώπισε δυσκολίες στην απόδοση της σοβαρότητας της ιστορίας στα 5’ που διαρκεί το φιλμ. Θέλησε να «παρουσιάσει την βία υπό ένα άλλο πρίσμα, χιουμοριστικό».
Shahram Mirab Aghadam, «As the same time» - «Όπως την πρώτη νύχτα»
Γεννήθηκε το 1980 στην Τεχεράνη και πέρα από την σκηνοθεσία έχει ασχοληθεί το μοντάζ και τις ηχογραφήσεις. Η ταινία περιγράφει μια πραγματική ιστορία ενός ζευγαριού και πως επηρεάζεται η σχέση τους από την εβραϊκή παρέλαση.
Pelin Aytemiz, «Forget me not» - «Μην με ξεχνάς»
Γεννήθηκε το 1982 στην Άγκυρα. Το 2005 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στις Καλές Τέχνες και το 2007 έλαβε και το δεύτερο μεταπτυχιακό της από το Πανεπιστήμιο Bilgi ενώ ήδη από το 2004 συνεργάζεται με την καλλιτεχνική ομάδα Festival on Wheels. Η ταινία της μιλάει για ένα κορίτσι- μαριονέτα που έχει εμμονή με την φωτογραφία ενώ η ίδια δεν μπορεί να δει τον εαυτό της στα πορτρέτα της.
Andrea Kiss, « The mouse with a mouth» - « Το ποντίκι ψεύτης»
Γεννήθηκε στην Βουδαπέστη και είναι σκηνοθέτης ταινιών κινουμένων σχεδίων, εικονογράφος και γραφίστας. Η ταινία της είναι animation και παρακολουθεί ένα μικρό ποντικάκι που παρότι φοβάται στο μεγάλο δάσος όπου κατοικεί, καταφέρνει να τα βγάλει πέρα.
Νίκος Τζερμιαδιανός, «Επτά γράμματα»
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 και σπούδασε Οικονομικά και Σκηνοθεσία. Η ταινία του αντικατοπτρίζει την απώλεια, την αγάπη και την συντροφικότητα και είναι γυρισμένη αποκλειστικά σε ένα διαμέρισμα.
Αθηνά Ζώτου, «Κόκκινο Πιπέρι»
Είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Υποκριτικής Αγίας Βαρβάρας. Παρότι χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως ηθοποιό παρά ως σκηνοθέτη, η μικρού μήκους ταινία της «Δεν το είχα σκεφτεί» απέσπασε το Βραβείο κοινού στο 5ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Νάουσας. Η ταινία της φέτος μιλάει για την σχέση ενός πατέρα με την κόρη του και όλα τα αισθήματα που παίρνουμε και δίνουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε πολύ.
Γαβριήλ Τζάφκας, «Λήθη»
Γεννήθηκε το 1986 και ολοκλήρωσε τις κινηματογραφικές του σπουδές το 2004, στη Σχολή Κινηματογράφου του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Η ταινία με την οποία συμμετέχει φέτος στο φεστιβάλ αποτελεί έναν συσχετισμό της απώλειας της μητέρας με την απώλεια της Φύσης, κάτι που προσπάθησε να αποδώσει πέρα από τα τείχη της μεγαλούπολης.
Μαρίνα Δανέζη, «Φάκα»
Γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα και σπούδασε θέατρο στη σχολή «Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη. Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ για τους ανάπηρους και την ανικανότητα που χαρακτηρίζει την Ελλάδα αλλά και τις περισσότερες χώρες του κόσμου να τους ενσωματώσει και να τους βοηθήσει να κάνουν την υπέρβαση.
Θανάσης Σαράντος, «Μαρία»
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη New York Film Academy. Η ταινία του αρχικά επρόκειτο να γίνει μια τριμερής σπονδυλωτή, με το όνομα «Μαρία- Άννα- Ελένη» αναφερόμενη στη ζωή των τριών αυτών γυναικών που διαδραματίζεται στον ίδιο τόπο αλλά σε διαφορετικό χρόνο. Ουσιαστικά αυτή που μας παρουσιάζει σήμερα, αποτελεί το πρώτο κομμάτι ενός φιλόδοξου σχεδίου.
Γιάννης Ζιόγκας & Ίριδα Ζιογκα, «Το νόημα της ζωής»
Ο κ. Ζιόγκας είναι απόφοιτος της ακαδημίας Καλών Τεχνών των Τιράνων και η κ. Ζιόγκα φοιτά ακόμα στο University of Arts του Λονδίνου. Η ταινία τους είναι animation, σε stop motion, η οποία μπορεί να «ξεκίνησε στην πλάκα» όπως μας είπε ο ίδιος ο σκηνοθέτης αλλά μιλάει για ένα θέμα που απασχολεί πολλούς, την αέναη αναζήτηση του άλλου μας μισού.
Γωγώ Πετράλη, «Ρυτίδες και όνειρα»
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο και σπούδασε κλασικό και μοντέρνο χορό στην Αγγλία. Μέσα από την ταινία της προσπαθεί να γνωρίσει στον κόσμο την γειτονιά της και να τον ευαισθητοποιήσει, μέσα από πολύ χορό και το flash back ενός ετοιμοθάνατου γέρου, σχετικά με την καθημερινή αλλοίωση της παραδοσιακής μορφής της.
Σε παρέμβασή του, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Δημήτρης Σοφιανόπουλος, υπενθύμισε στους παρευρισκόμενους την βοήθεια που παρείχαν φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης σε δύο από τις ταινίες που προβλήθηκαν. Ο Δήμος Χανίων, στην περίπτωση της ταινίας της κ. Πετράλη και ο Δήμος της Τήλου, στην ταινία του κ. Σαράντου.
Ο Νίκος Κακουβίδης, απευθύνθηκε στους νεαρούς σκηνοθέτες, καλώντας τους να σχολιάσουν το γεγονός ότι σπάνια πλέον που συναντάει κανείς ντοκιμαντέρ, καθώς φέτος διαγωνίζονται μόνο 3. Η κ. Δανέζη τόνισε πως υπάρχει μια επιφυλακτικότητα που διακρίνει πλέον τους ανθρώπους, καθώς μπερδεύουν τον ντοκιμαντερίστα με τον δημοσιογράφο, πράγμα που κάνει το ντοκιμαντέρ ακόμα πιο απρόσιτο. Ο Δήμαρχος της Τήλου, που βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό ανταπάντησε πως στις ακριτικές περιοχές δεν ισχύει κάτι τέτοιο και πως οι κάτοικοι είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να μοιραστούν τις ιστορίες τους.
Τέλος, ο Δημήτρης Σοφιανόπουλος ανακοίνωσε πως το Κέντρο Κινηματογράφου έχει αναπτύξει μια σημαντική συνεργασία με τον ΣΚΑΙ και πως πολύ σύντομα θα γίνει και η επίσημη παρουσίαση μια συμπαραγωγής τουλάχιστον τριών ντοκιμαντέρ με κοινή θεματολογία.
(Για το Γραφείο Τύπου, Δέσποινα Τσεπτσέ)
Γραφείο Τύπου
Κατερίνα Πολύζου
Τηλέφωνο: 6948484242
2521047693
e-mail: fedra_po@otenet.gr