Ο Αθηνόδωρος είναι πανευτυχής για τα καινούρια του παπούτσια. Όμως οι συνάνθρωποι του δεν φαίνονται να συμμερίζονται τη χαρά του. Για κάποια άγνωστη αιτία τον αντιμετωπίζουν με περιέργεια, με ειρωνεία, μερικοί ίσως και με συμπόνοια. Σιγά σιγά δημιουργούν πίσω του ένα πλήθος που τον ακολουθεί.