Δέκα χρόνια μετά την πρώτη μεταναστευτική αποστολή Ελλήνων εργατών στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου ο σκηνοθέτης βλέπει από μια ιδιαίτερη προσωπική σκοπιά τη θέση και τα προβλήματα αυτών των εργατών, για τους οποίους η μετανάστευση δεν ήταν αναζήτηση τύχης αλλά αναζήτηση του καθημερινού, σε μια ευρωπαϊκή χώρα που υλικά τους προσφέρει τα πάντα εκτός από την πιθανότητα γυρισμού στην Ελλάδα.