Ένας λύχνος, ξέχειλος από λάδι, έφεγγε δυνατά και καυχιόταν πως είναι πιο λαμπερός κι από τον ήλιο. Μα όταν ήρθε σφυρίζοντας μια ριπή ανέμου, τον έσβησε αμέσως. Κάποιος τότε τον άναψε και πάλι και του λέει: Λύχνε φώτιζε και σώπαινε. Των άστρων η λάμψη δεν χάνεται ποτέ.