Η ταινία πραγματεύεται το σισύφειο του ερωτικού χρόνου. Με αφετηρία έναν πίνακα του Escher με σκάλες όπου ανεβοκατεβαίνουν φιγούρες χωρίς να συναντιούνται ποτέ, ο άντρας της ταινίας περιπλανιέται, ερωτεύεται βουβά, αιχμαλωτίζεται, λυτρώνεται, απελευθερώνεται, αποζητά τον σωματικό του εαυτό, παραμένει ασυγκίνητος από το σαρκικό, κυριαρχείται από το ανικανοποίητο. Η δράση του, καθώς και εκείνη της ηρωϊδας - αντικείμενου του πόθου υλοποιείται μέσα από μία σχέση στίξης-αντίστιξης με τις κούκλες-φιγούρες, που καθρεφτίζουν ένα κομμάτι της ψυχής τους.