Η λέξη παιχνίδι ή παιγνίδι προέρχεται από το λήμμα παίζω που συσχετίζεται με την λέξη παιδί. Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιείτο η λέξη «άθυρμα» που συμπεριλαμβάνει τις έννοιες παιχνίδι, ψυχαγωγία, εκπαίδευση κ.λπ. Στην Ελλάδα το παιχνίδι ονομάζονταν Πεσσοί ή Άθυρμα και στην Ρωμαϊκή περίοδο ονομάστηκε Ludus. Το ίδιο παιχνίδι είχε διαφορετική ονομασία σε διαφορετικές περιοχές π.χ. το τάβλι ονομαζόταν Tables (Αγγλία), Tavola Reale (Ιταλία), Tablas Reales (Ισπανία) κ.λπ. Από την απώτερη αρχαιότητα υπήρξαν αθύρματα (παιχνίδια). Υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα αθυρμάτων από το 3000 π.Χ. και παλαιότερα κυρίως στην περιοχή της αρχαίας μεγάλης Ελλάδας (Ευρώπη, Ασία και Αφρική). Τα σημερινά παιχνίδια υπήρχαν όλα στην αρχαία Ελλάδα, αλλά με διαφορετική ονομασία και δομή ή ανάλυση. Η λέξη παιχνίδι ή παιγνίδι προέρχεται από το λήμμα παίζω που συσχετίζεται με την λέξη παιδί. Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιείτο η λέξη «άθυρμα» η οποία είναι υπερσύνολο της λέξης παιχνίδι και συμπεριλαμβάνει τις έννοιες παιχνίδι, ψυχαγωγία, εκπαίδευση κ.λπ. Τα αρχαία αθύρματα (παιχνίδια) υπήρχαν σχεδόν από την ανθρωπογέννηση και υπάρχουν πλήθος καταγραφών για αυτά. Σε Λυκική γραφή βρίσκουμε την λέξη παιχνίδι ως «πτ-τλέ-ζέι» και ακόμη ως «πτ-τλέ-τζέ». Η λέξη αυτή πρέπει να είναι σύνθετη λέξη προερχόμενη από δύο λέξεις, την λέξη «πτ-τλέ» και την λέξη «ζέι». Σε πελασγική βορειοηπειρωτική μορφή υπάρχει το «πετ-λέ» και σε «πέτλ-τζ-λέ» που σημαίνει λίθινα δισκία, βόλια, πούλια, πιόνια που παίζονται στα αθύρματα (παιχνίδια) όπως είναι οι αμάδες ή χερμάδες κ.λπ. Στην πελασγική ελληνική γραφή βρίσκουμε την λέξη «πεττοί» ή «πεσσοί» ως βόλια που έχει σχέση και με το «πετ-τζ-λό-τζ» (παίζω αμάδες). Ο Ησύχιος ορίζει ότι: Πεττοί, πεσσοί, πετειώ, πεττεύω, πεττεία, πεττεύει είναι οι αρχαίες ελληνικές λέξεις για τα αθύρματα με κύβους (ζάρια), δηλαδή πεττεύει, διαπαίζει, κυβά (Λεξικό Ησύχιος). Ακόμη υπάρχει το «πετ-τζλέ» και «πέτ-τζλό-τζ» που ανήκουν στο αρχαίο ρήμα «λ-τζά-τζ» και «λτ-ζός» το οποίο σημαίνει «παίζω». Στα αρχαία ελληνικά έχουμε ακόμη και το «λίζω» = παίζω και το ρήμα «λάσθαι» = παίζειν, σύμφωνα με τον Ησύχιο. Στην σανσκριτική γλώσσα η λέξη «λάς» σημαίνει παίζειν και τέρπεσθαι και η λέξη «λ-τζό-τζέ» σημαίνει παιδιά και παιγνίδιον. Ακόμη η λέξη «λωλά» και «λίλια» σημαίνουν αθύρματα, παιδικά παιχνίδια και στα σανσκριτικά «λίλα» είναι το παίγνιον (Ησύχιος). Την παιδιά (παιχνίδι ή άθυρμα) των πεττών ή πεσσών στην αρχαιότητα την έγγραφαν ως «πέτ-τζ-λέ». Η έκφραση «παίζω πεττούς» την έγγραφαν ως «πέτ-τζ-λό-τζ».