Tα υπάρχοντα ενός μεσήλικα μεταφέρονται και στοιβάζονται στο νέο του χώρο, γεμίζοντας σταδιακά το άδειο δωμάτιο μέχρι κορεσμού. Ακινητοποιημένος σε μια πολυθρόνα, με τον κλοιό των αντικειμένων να στενεύει ολοένα γύρω του, ο ήρωας παρατηρεί με εκστατική προσήλωση μια σειρά από χρονολογικά αρχειοθετημένες φωτογραφικές αποτυπώσεις του ουρανού, στη φωτεινή δέσμη του φεγγίτη. Μια κοινή μύγα και άλλοι απρόσμενοι εισβολείς προσθέτουν παράξενες πινελιές σ’ αυτόν τον εσωτερικό διάλογο μεταξύ ενός ερμητικού, συμπαγούς ατομικού σύμπαντος και ενός απρόσιτου, άυλου εξωτερικού κόσμου.