Η ταινία είναι αποτέλεσμα της προσωπικής έρευνας της σκηνοθέτιδος πάνω στην έννοια του συσχετισμού σκέψεων (associationism). Έχοντας ως θεωρητική πλατφόρμα τη σχολή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη κα έπειτα του John Lock, προσπαθεί να μοντάρει τις σκέψεις της με συγκεκριμένες σημειωτικές εικόνες (visual material), ράβοντάς το πάνω στο ακουστικό υλικό. Είναι ένα πείραμα με αρχή, μέση και τέλος, που θέλησε εσκεμμένα να έχει διάρκεια ακριβώς οκτώ λεπτά. Η αφήγηση γίνεται με συγκεκριμένο υποκριτικό στόχο, να είναι όσο το δυνατόν ουδέτερη και επίπεδη - ύφος καθαρά αφηγηματικό. Ουσιαστικά η ταινία είναι η πρώτη της δουλειά με χρήση digital media και αφορά τον τρόπο σύνδεσης των σκέψεών της σε καθημερινό επίπεδο εμπεριέχοντας την ανθρωπολογική – κοινωνιολογική – υπαρξιακή – μεταφυσική – πολιτική - ουμανιστική υπόσταση μας.