Η ταινία επανέρχεται συνεχώς στην ψυχική κατάσταση της μοναξιάς που ακολουθεί έναν μεγάλο χωρισμό. Με μια επιτηδευμένη ανάλαφρη διάθεση, αφαιρετικό ντεκόρ και κατακερματίζοντας την αφήγηση σε απλά συμβάντα άνευ εκβιασμού συναισθήματος, αφήνει ανοιχτή την ερμηνεία του ανθρώπινου πόνου στην υποκειμενικότητα του κάθε ατόμου.