Ο Αδαμάντιος Λεμός θυμάται πως ξεκίνησε στη δραματική σχολή το 1937, αλλά και τη συνάντηση του με τον Κάρολο Κουν δύο χρόνια αργότερα. «Αυτό που απροσδιόριστα αναζητούσα ήρθε με ένα ξάφνιασμα. Ήταν η γνωριμία μου με τον Κάρολο Κουν, το 1939. Αυτή ήταν η ευτυχισμένη στιγμή που έμπαινα στο θέατρο και θέλησα να ξεχάσω ότι ήξερα», τονίζει. Η συνεργασία του με τον σκηνοθέτη διεκόπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο συμμετείχε ενεργά. Από το πλοίο που υπηρετούσε στην Αίγυπτο βρίσκεται σκηνοθέτης στο Συγκρότημα Ψυχαγωγίας των Ενόπλων Δυνάμεων στο Κάιρο. Ανεβάζει την παράσταση «Αντάρτες», που παίζεται σε όλη την Αίγυπτο και προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι συντελεστές της να βρεθούν έγκλειστοι σε φυλακές. Το καλοκαίρι του 1947 επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεργάζεται και πάλι με τον Κάρολο Κουν. Το θέατρο του όμως κλείνει κι ο Αδαμάντιος Λεμός αποφασίζει, εν μέσω Εμφυλίου Πολέμου, να ξεκινήσει την πρωτοποριακή έρευνα και προβολή των νέων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων. Από το 1947 ως το 1950, στα «Διονύσια της Καλλιθέας»,  ανεβάζει έργα νέων συγγραφέων, όπως του Γεράσιμου Σταύρου, του Τάκη Γαλανού και του Σωτήρη Πατατζή. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, ένας από τους θεατρικούς συγγραφείς που έγινε γνωστός στο θεατρικό κοινό από τις παραστάσεις που ανέβασε ο Θίασος Λεμού, μιλάει για το σπουδαίο έργο και την προσφορά του στο θέατρο.

Ο Αδαμάντιος Λεμός μιλά επίσης για τη δημιουργία του Κυπριακού Επαγγελματικού Θεάτρου και του Μακεδονικού Θεάτρου, αλλά και για την απόφαση που πήραν με τη σύζυγό του Μαίρη να πάνε στο Μανχάταν των ΗΠΑ, όπου ξεκίνησε ένας καινούριος αγώνας για την προώθηση του ελληνικού θεάτρου. Το 1957 κατορθώνει και δημιουργεί τον Οργανισμό Ελληνικού Θεάτρου Αμερικής και ανεβάζει με επιτυχία παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ. Η Δικτατορία των Συνταγματαρχών, που επιβάλλεται στην Ελλάδα, αναγκάζει τον Αδαμάντιο Λεμό να κλείσει τον Οργανισμό και να αφιερωθεί στον αγώνα κατά της Χούντας. Επιστρέφει στην Ελλάδα με την πτώση της Δικτατορίας και βρίσκει τη νέα του στέγη σε έναν εγκαταλελειμμένο κινηματογράφο στην Ηλιούπολη, που μετατρέπεται σε Πνευματικό Κέντρο. Εκεί συνεχίζει την προσφορά του στο ελληνικό θέατρο, διδάσκει νέους ηθοποιούς και ανεβάζει ελληνικά έργα, όπως τον «Φον Δημητράκη» του Δημήτρη Ψαθά, τους «Αντάρτες» του Μάνθου Κέτση και τον «Δον Καμίλο» του Σωτήρη Πατατζή. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής προβάλλονται αποσπάσματα από τις πρόβες και την παράσταση «Δον Καμίλο», όπως και φωτογραφικό υλικό από την καλλιτεχνική του πορεία.