"Πότε θα αποσυρθώ επιτέλους στη μοναξιά μόνος, χωρίς συντρόφους, χωρίς χαρά και χωρίς θλίψη, με μόνη την ιερή βεβαιότητα ότι όλα είναι ένα όνειρο; Πότε, στα κουρέλια μου - χωρίς επιθυμίες - θα αποσυρθώ ευχαριστημένος στα βουνά; Πότε, βλέποντας ότι το σώμα μου είναι απλώς ασθένεια και εγκληματικότητα, ηλικία και θάνατος, θα είμαι ελεύθερος, ατρόμητος και συνταξιοδοτημένος στο δάσος; Πότε? Πότε, πότε;" - Νίκος Κάζαντζάκης