Είναι νύχτα και βρέχει. Ο Τάσος, εγκλωβισμένος στη μοναξιά και την προσωπική του αποτυχία, θυμάται και σιγομουρμουρίζει μια μελωδία, τη μόνη που τον έκανε να υποψιάζεται πως κάτι άλλο υπήρχε πίσω από τις βαριές ασκήσεις στα μαθήματα μουσικής, που του επιβλήθηκαν όταν ήταν παιδί. Κι αυτή η μελωδία είναι που επανέρχεται σαν μια μορφή τιμωρίας σήμερα, για να του θυμίζει τις χαμένες δυνατότητες και τα πρόσωπα που έχουν πλέον φύγει.