Αθήνα 1986. Μια Κυριακή πρωί. Η Εύα, μια νεαρή έφηβος που ζει με τους παππούδες της, μιλάει αγουροξυπνημένη στο τηλέφωνο με τη μητέρα της και της διηγείται το όνειρο που είδε. Η μητέρα, που πότε πότε σχεδιάζει, δεν έχει ιδέες για το γράψιμο ενός παιδικού βιβλίου, του οποίου έχει αναλάβει και την εικονογράφηση. Παρακολουθούμε αυτή τη συνηθισμένη Κυριακή της Εύας, όπου παρεμβάλλονται ονειρικές σκηνές του παραμυθιού που φαντάζεται για το βιβλίο της μητέρας της. Στο τέλος της ημέρας η Εύα της διηγείται όλο το παραμύθι και βλέπουμε τη μητέρα να το εικονογραφεί.