Η κυρία Ιουλία ζει τις τελευταίες τις στιγμές. Λίγο πριν το τέλος, δραπετεύει στο παρελθόν και η ζωή της περνά αστραπιαία από τα μάτια της. Οι αναμνήσεις των δροσερών χρόνων της εστιάζονται σε ερωτικά στοιχεία της ελληνικής παράδοσης. Ίσως η αγάπη της για τα παραμύθια, ίσως πάλι και ο θάνατος που πλησιάζει, κάνουν την ανάμνηση της ζωής της να φαντάζει παραμύθι. Οι κούκλες, αισθητικά κυρίαρχο στοιχείο, γίνονται σύμβολα που προμηνύουν έναν πολύ ιδιαίτερο θάνατο.