Το ντοκιμαντέρ Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης γυρίστηκε την άνοιξη του 1976 στην περιοχή Χαϊδελβέργης Δυτικής Γερμανίας.

Η ταινία προβλήθηκε το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου και τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο μικρού μήκους.

Σε εκείνα τα πρώτα μετά-δικτατορικά χρόνια, τα σκοτεινά, η ταινία, που αναφέρεται στη ζωή των Ελλήνων μεταναστών εργατών, χαρακτηρίστηκε από την επιτροπή λογοκρισίας ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΔΙ' ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ.

Το απαγορευτικό ίσχυσε και για την κρατική ΕΡΤ. Το ντοκιμαντέρ και ο σκηνοθέτης της μπήκαν στη μαύρη λίστα, που βεβαίως υπήρχε και ετηρείτο με φανατισμό, και το ίδιο κυνηγητό επαναλήφθηκε δυο χρόνια αργότερα με τον Γιώργο από τα Σωτηριάνικα.

Σε μία από τις σκηνές της ταινίας, ο βιομηχανικός εργάτης της φωτογραφίας, με καταγωγή από τη Θεσσαλία, καταθέτει μπροστά στον φακό κομμάτια από τη ζωή του. Η συνέντευξη πλησιάζει στο τέλος της:

... Για να ζει η οικογένεια μου στην Ελλάδα και να ζω εγώ εδώ, είναι μοναξιά γιατί αν φύγω και πάω κάτω δεν μπορώ να ζήσω εφτά μέλη οικογένεια αλλά είναι η μοναξιά που δυσκολεύει πολύ στον άνθρωπο γιατί όταν έφυγα για τη Γερμανία, το μικρό μου το παιδάκι το άφησα ενάμιση χρονών και όταν ξαναγύρισα με άδεια στην Ελλάδα δεν το γνώρισα κι ούτε με γνώρισε. Τον ρωτούσαν οι γειτόνοι, πού είναι ο μπαμπάς; Είναι στη Γερμανία, έλεγε· το ρώτηξα κι εγώ, πού είναι ο μπαμπάς; Είναι στη Γερμανία... είπε και σε μένα... τον ίδιο...

Ο εργάτης βουρκώνει, σηκώνει το χέρι και σταματά τη λήψη. Η κάμερα καταγράφει το απρόβλεπτο και το παγώνει. Σιωπή σαν να την κόβεις με το μαχαίρι. Σιωπή, σιωπή, λοιπόν, ακατάλληλη δι' ανηλίκους! Στοπ.