ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΗΛΙΩΡΗ

Το μαγικό αντικείμενο

 

ΤΙΤΛΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΟΠΙ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΗΛΙΩΡΗ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΗΛΙΩΡΗ

ΣΕΝΑΡΙΟ: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΗΛΙΩΡΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΗΧΟΣ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΖΟΥΛΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΙΩΣΗΦ ΒΑΛΕΤ

ΣΚΗΝΙΚΑ: ΙΩΝ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΗΛΙΩΡΗ

ΗΘΟΠΟΙΟΣ Α: ΤΑΝΙΑ ΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ

ΗΘΟΠΟΙΟΣ Β: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΦΑΣΟΥΛΙΩΤΗ

ΗΘΟΠΟΙΟΣ Γ: ΑΛΕΚΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΗΘΟΠΟΙΟΣ Δ: ΝΙΚΟΛΑΣ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗΣ

ΗΘΟΠΟΙΟΣ Ε: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΑΝΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΜΟΝΤΑΖ: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΗΛΙΩΡΗ

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: Διάρκεια 7\' 30\'\', έγχρωμη, format 16mm, έτος παραγωγής 2004-2005.
Η ταινία συμμετέχει στο φεστιβάλ στην κατηγορία ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ

 

Το πρωί της ημέρας που πρωτοπιάνει δουλειά σε μια δημόσια υπηρεσία, η Αλεξάνδρα ξυπνάει την κόρη της, τη Μαρίνα, και την ετοιμάζει για τον παιδικό σταθμό. Η Μαρίνα της αφηγείται ένα όνειρο για ένα χαμένο κόκκινο τόπι κι ένα μπλε γάτο που ανέλαβε να το φυλάει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κατά τη διάρκεια της μύησης της Αλεξάνδρας στη νέα της δουλειά, το όνειρο της κόρης της συνεχώς επιστρέφει…

Μπλέκεται με τα πρόσωπα και τα πράγματα του καινούργιου της γραφείου και μετατρέπει το γραφειοκρατικό παράλογο που την περιβάλλει σε ένα παιχνίδι ονειρικών εκπλήξεων και φαντασίας…

Η Μαργαρίτα Μηλιώρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα και Νεότερη Ιστορία στην Αγγλία. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το «Κόκκινο Τόπι» είναι η πρώτη της ταινία και γυρίστηκε κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο τμήμα σκηνοθεσίας της Σχολής Σταυράκου κατά τα έτη 2003-2005.  

Τι σημαίνει για εσάς η περιπέτεια της παραγωγής μιας μικρού μήκους ταινίας;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για την πρώτη μου ταινία. Έτσι, αντιμετώπισα την παραγωγή της σαν ένα είδος μαθητείας στην τέχνη του κινηματογράφου γενικότερα. Αλλά βέβαια σε κάθε ταινία ενυπάρχει και ένα στοίχημα δημιουργικής φύσης. Για μένα -και δεν εννοώ ότι έτσι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα για όλους αναγκαστικά-  αυτό το στοίχημα είναι περισσότερο αισθητικής παρά αφηγηματικής υφής. Έχει δηλαδή να κάνει περισσότερο με την εκ νέου κατασκευή ενός αυτάρκη και ει δυνατόν γοητευτικού κόσμου, ικανού να προσελκύσει το θεατή σε ένα συγκεκριμένο τρόπο θέασης των πραγμάτων που προτείνει ο σκηνοθέτης, και λιγότερο με την πειστική αφήγηση μιας «ρεαλιστικής» ιστορίας. Πιστεύω ότι η μικρού μήκους ταινία είναι ιδανικό μέσο πραγμάτωσης αυτού του στοιχήματος – απαιτεί πυκνότητα, αφηγηματική και αισθητική οικονομία , δεν έχει περιθώρια να κάνει «κοιλιά» – και κοστίζει λιγότερο, πράγμα που επιτρέπει μεγαλύτερη ανεξαρτησία κινήσεων και ενθαρρύνει πειραματισμούς.

Τι σημαίνει για εσάς μια συμμετοχή στο Φεστιβάλ της Δράμας;

Το Φεστιβάλ Δράμας είναι το πιο καταξιωμένο ελληνικό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους που γυρίζονται σε φιλμ. Το βλέπω σαν φυσικό χώρο παρουσίασης της ταινίας μου. Όπως είπα και παραπάνω, η συγκεκριμένη ταινία είναι για μένα ταινία μαθητείας -  νομίζω ότι εκ των πραγμάτων ‘ανήκει’ στο σπουδαστικό τμήμα του φεστιβάλ και χαίρομαι πολύ που συμπεριλήφθηκε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα.

Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κινηματογράφο και πώς αντιλαμβάνεστε εσείς τον συγκεκριμένο χώρο;

Ήμουν πάρα πολλά χρόνια σινεφίλ, ενώ στην «κυρίως» ζωή μου έκανα άλλα πράγματα. Αυτό που με ώθησε να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο ήταν ακριβώς η ανάγκη να πάψω να είμαι σινεφίλ, και ως προς τον κινηματογράφο και γενικότερα. Καλό είναι αυτά που αγαπάμε να τα κάνουμε κιόλας. Για μένα έχει μεγάλη σημασία το ότι ο κινηματογράφος είναι τέχνη συνεργατική, κι ότι σ’ όλα του τα στάδια παλεύει με την πραγματικότητα -είτε μαζί της, είτε εναντίον της, αναλόγως.

Τι προσδοκείτε με τη φετινή σας συμμετοχή στο Φεστιβάλ της Δράμας και τι περιμένετε να συμβεί μετά;

Περιμένω να περάσω μια πολύ ευχάριστη εβδομάδα. Ελπίζω επίσης η εμπειρία να με ενθαρρύνει ψυχικά ώστε να βάλω μπροστά μια επόμενη ταινία. Αυτά κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Μετά... Τι δηλαδή θα μπορούσε να συμβεί μετά, που αλλιώς δε θα συνέβαινε;

Το τελικό αποτέλεσμα της συγκεκριμένης ταινίας -που θα συμμετάσχει στη Δράμα- απέχει πολύ από το αρχικό πλάνο που είχατε στο μυαλό σας όταν πραγματοποιήσατε τη σύλληψη της ιδέας;

Από την αρχική σύλληψη της γενικής ιδέας όχι, δεν απέχει πολύ το τελικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον εννοιολογικά.  Ωστόσο ο τρόπος πραγμάτωσης αυτής της ιδέας ήταν τελικά αρκετά πιο μίνιμαλ απ’ ότι περίμενα στην αρχή. Η ταινία ολοκληρώθηκε με μεγάλο κόπο, ουσιαστικά ‘χειροποίητα’, και σε κάθε πρόβλημα που συναντούσα αναγκαζόμουν να κάνω προσαρμογές, όχι τόσο στο σενάριο, όσο στο ντεκουπάζ, στο στήσιμο των χώρων, στις προσδοκίες μου από τους συνεργάτες μου. Πολλές απ’ αυτές τις προσαρμογές ωστόσο ήταν δημιουργικές, με δίδαξαν τρόπους και λύσεις και μου γνώρισαν ανθρώπους  που δε θα ανακάλυπτα αλλιώς, αν δηλαδή μου είχε βγει όλη η ταινία όπως την είχα σχεδιάσει στο χαρτί.

Μια ανεξάρτητη παραγωγή πάντα συναντά πολλά προβλήματα. Πείτε μας λίγα λόγια για τις δυσκολίες που βγήκαν κατά τη δημιουργία της ταινίας που σχετίζονται με τα έξοδα αλλά και την υλοποίηση του στόχου σας…

Οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές, σε οργανωτικό επίπεδο, σε πρακτικό επίπεδο, σε προσωπικό επίπεδο, σε τεχνικό επίπεδο κοκ. Δεν θέλω να επεκταθώ σε λεπτομέρειες -  εφόσον τελείωσε η ταινία καλύτερα να ξεχαστούν οι δυσκολίες. Όσο για τα έξοδα  της ταινίας δεν ήταν υπέρογκα (πάντα συγκριτικά μιλώντας), αλλά αυτό εξαγοράστηκε με μεγάλο κόπο και τρέξιμο δικό μου και των βασικών συνεργατών μου.  Επίσης, για λόγους κόστους επέλεξα να γυρίσω την ταινία στα 16 mm, πράγμα που θέτει συγκεκριμένα όρια στις δυνατότητες του post-production, αλλά και στο συνολικό αποτέλεσμα της ταινίας.

Απευθυνθήκατε σε κάποιον φορέα για να στηρίξει την προσπάθειά σας; Πήρατε υποσχέσεις που έμειναν στα λόγια;

Όχι, ακόμα δεν έχω αποκτήσει αυτή την ωραία εμπειρία στο χώρο του κινηματογράφου.

Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για την ταινία σας; Τι περιέχει από την υπόθεση της;

Το «Κόκκινο Τόπι» βρίσκεται στο κέντρο της ταινίας. Είναι το μαγικό της αντικείμενο.

Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας ώθησε να δημιουργήσετε τη συγκεκριμένη ταινία σας;

Δεν ήταν θέμα συγκεκριμένου ερεθίσματος, αλλά πειραματισμού. Ήθελα να δω αν μπορώ να συνδέσω μεταξύ τους, αισθητικά και παραβολικά (δηλαδή όχι μέσω λογικών συλλογισμών ή επεξηγήσεων) μια σειρά θέματα που με ενδιαφέρουν. Για παράδειγμα τη φύση της ονειρικής πραγματικότητας και τη σχέση της με τη συμβατική πραγματικότητα, την ψυχολογική διαχείριση της απώλειας και τη σχέση της με τη γραφειοκρατία, την παιδική ηλικία και τη συνεισφορά της στον τρόπο που ερμηνεύουμε τον κόσμο.  Ήθελα επίσης να δω στην πράξη αν η αφηγηματική δομή των ονείρων μας και η κινηματογραφική αφήγηση μπορούν να γίνουν συμβατές. Ιδανικό για μένα θα ήταν να έβλεπαν οι θεατές την ταινία μου όπως βλέπουμε ένα όνειρο. Χωρίς ερμηνευτικές απορίες όσο διαρκεί η πλοκή, και με όσο το δυνατόν περισσότερες ερμηνευτικές δυνατότητες όταν σβήσουν οι εικόνες.

Εμπνευστήκατε την ταινία σας ψάχνοντας μια νέα ματιά των πραγμάτων;

Όχι, δε νομίζω. ¶λλο να προσπαθείς να δημιουργήσεις νέες εικόνες κι άλλο να ψάχνεις νέες ματιές

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλατε να περάσετε από την ταινία σας;

Μακάρι η ταινία μου να ήταν τόσο πυκνή που να μην άφηνε κανένα μήνυμα να περάσει από μέσα.

Οι ήρωες σας είναι αληθινοί ή κατασκεύασμα της φαντασίας σας;

Ελπίζω και τα δύο.

Το ταξίδι της δημιουργίας είναι σημαντικότερο από την διάκριση;

Ναι. Αλλά και η διάκριση δε έβλαψε ποτέ κανέναν.

Σε περίπτωση που σας επιλέξει η επιτροπή και κερδίσετε κάποιο από τα βραβεία θα συμμετάσχετε και του χρόνου στον θεσμό;

Δε θα κριθεί από τη βράβευση. Θα κριθεί από το αν θα έχω κάνει άλλη ταινία.

Επιλέξατε να δημιουργείτε ταινίες μικρού μήκους γιατί είναι το «αναγκαστικό» πέρασμα στις ταινίες μεγάλου μήκους ή επειδή σημαίνει κάτι παραπάνω για εσάς;

Παραπέμπω στην απάντησή μου στην πρώτη ερώτηση.

Οι ταινίες μικρού μήκους είναι για τους «ρομαντικούς» σκηνοθέτες ή για αυτούς που δεν έχουν τα μέσα να κάνουν ταινία μεγάλου μήκους;

Νομίζω και για τους μεν και για τους δε.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στον χώρο του κινηματογράφου;

Τα πολύ μελλοντικά δεν ξέρω. Τα μεσοπρόθεσμα είναι να κάνω άλλη μια μικρού μήκους ταινία και να δουλέψω όσο περισσότερο μπορώ στο χώρο, είτε ως βοηθός σκηνοθέτη είτε ως μοντέρ.

Τι είναι αυτό που κάνει σημαντική την τέχνη στη ζωή του ανθρώπου;

«Το χρυσόμαλλον δέρας της υπάρξεώς μας», όπως έλεγε ο ποιητής, το οποίο άλλωστε αποτελεί τον κοινό σκοπό τόσο της τέχνης, όσο και της ζωής.