Στις 19 του περασμένου Σεπτέμβρη ολοκληρώθηκε το 38ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας και το 21ο Διεθνές τμήμα του. Οι Έλληνες μικρομηκάδες έδωσαν και φέτος το «παρών» με τις ταινίες τους. Φυσικά, παίρνοντας δανεικά από γονείς, φίλους και γνωστούς, επειδή, ως γνωστόν, εδώ και χρόνια η πολιτεία εγκαταλείπει όλο το φάσμα της εθνικής μας κινηματογραφίας στο έλεος των ιδιωτών. 

Φαίνεται, μάλλον, ότι το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου ασκεί «αθέμιτο ανταγωνισμό» στα οπτικοακουστικά μονοπώλια, άρα ή πρέπει να «βγει από τη μέση» ή έστω να λειτουργεί προς όφελός τους! Εξάλλου, η «πρώτη φορά Αριστερά» συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έδωσε τη χαριστική βολή προς αυτή την κατεύθυνση, καταργώντας τον «ειδικό φόρο» στα κινηματογραφικά εισιτήρια με την υπερψήφιση του 3ου μνημονίου.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τραγική, αν συνειδητοποιήσει κανείς πως το ίδιο το Φεστιβάλ Δράμας, ο τεράστιος αυτός θεσμός που επί 38 χρόνια κρατάει αναμμένη τη σπίθα του ελληνικού κινηματογράφου, βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο του λουκέτου. Ήδη, όπως αποκάλυψε στην τελετή λήξης ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Αντώνης Παπαδόπουλος, η φετινή 38η διοργάνωση μέχρι προ διμήνου ήταν μετέωρη, ήταν αμφίβολο αν θα πραγματοποιούταν! Ένας θεσμός που συνιστά έναν από τους πυλώνες του ελληνικού σινεμά, τα τελευταία χρόνια νοσεί σταθερά από υποχρηματοδότηση. Με απαράδεκτες μεθόδους, ο θεσμός υποσκάπτεται αισχρά από την πολιτεία, με στόχο την υποβάθμιση και απαξίωσή του, ώσπου εντέλει να οδηγηθεί σε κλείσιμο...

Η φετινή ήταν μια χρονιά που, κατά γενική ομολογία, από τη θεματολογία της πλειοψηφίας των μικρομηκάδων κινηματογραφιστών απουσίαζε η ίδια η αιτία για τα προαναφερθέντα: Η καπιταλιστική κρίση δηλαδή και η ανάγκη του κεφαλαίου για εξεύρεση νέων αγορών.

Σε ό,τι αφορά το δια ταύτα, στο καθαρά κινηματογραφικό κομμάτι διαπιστώνεται ότι σε πείσμα όλων των παραπάνω... ταλέντο υπάρχει! Καταρχήν ξεχωρίζουμε τα δύο πρώτα βραβεία. Το «Σύκο» του Νικόλα Κολοβού που έλαβε το «Χρυσό Διόνυσο» και το «Euroman» του Γαβριήλ Τζάφκα που έλαβε τον «Αργυρό Διόνυσο» αλλά και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης του Διεθνούς τμήματος. Το «Σύκο» αφηγείται μια τρυφερή ιστορία για την αιώνια αγάπη μεταξύ δύο ηλικιωμένων, σε κάποιο απόμακρο χωριό. Η ζεστή φυσιογνωμία του Κώστα Λάσκου, τα μαγευτικά φυσικά τοπία και η Νικολέτα, η μικρή γαϊδούρα της ταινίας, συνθέτουν αυτήν τη μίνι «οδύσσεια» - ύμνο στην πίστη και τη συντροφικότητα. Το «Euroman», ταινία για την κρίση, πιο ολοκληρωμένη κινηματογραφικά και πιο αξιόπιστη, έρχεται, με έναν κλασικά σκανδιναβικό αλλά πάντα δυναμικό τρόπο, να περιγράψει τη σύγχρονη Ευρώπη της κρίσης. Πολιτικά αφελές, ίσως, ότι το κεφάλαιο δε βρίσκεται στο στόχαστρο ως αιτία της κρίσης, αλλά κάποια από τα συμπτώματά του, όπως τα golden boys. Πολύ εύστοχα, ωστόσο, τονίζεται πως «ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής καθορίζει την πολιτική, κοινωνική και πνευματική πορεία της ζωής εν γένει». Πως το σάπιο αυτό σύστημα παράγει και σάπιες ανθρώπινες σχέσεις. Πως η λύση, τελικά, είναι στο δρόμο του αγώνα... Και πως το «Bella ciao» εξακολουθεί να μας αρέσει το ίδιο σε όλες τις γλώσσες, για το πανανθρώπινο μήνυμα αντίστασης που εκφράζει. (Η ταινία «Euroman» κέρδισε επίσης Εύφημο Μνεία για τη μουσική της επένδυση).

Στην κατηγορία «Έλληνες του κόσμου», το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας απέσπασε ο Νίκος Τσεμπερόπουλος για τον «ευρηματικό τρόπο με τον οποίο ένας πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης αντιμετωπίζει το θέμα της μοναξιάς στο σύγχρονο κόσμο», σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής.

Η Φαίδρα Τσολίνα απέσπασε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη για την ταινία της «Έκδυσις». Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος και η Σίσσυ Τουμάση, με υποκριτική ωριμότητα, μαζί με την υποβλητική φωτογραφία του Τζέι Πι Γκαρσία και τη σκηνοθετική μαεστρία της Τσολίνα, συνθέτουν τον εσωτερικό κόσμο ενός σύγχρονου ανθρώπου έτοιμου να εκραγεί, κάτι που παρομοιάζεται με στοιχειωμένα ερημικά τοπία που κάποιος πρέπει πρώτα να διαβεί, αν θέλει να απελευθερωθεί.

Το 5λεπτο «PROSOPON» έλαβε το Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας κι έρχεται με ένα θαυμάσιο animation να μας δείξει πως μπροστά στη γλυκιά καλοσύνη τα πάντα λυγίζουν. Το «Εθνοφοβία» του Γιάννη Ζιόγκα, Βραβείο Καλύτερης Αnimation, μας θυμίζει, με ένα μάλλον πρωτόλειο τρόπο, πως οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Η συγκλονιστική Ρομάνα Λόμπατς κέρδισε επάξια το Βραβείο Γυναικείου Ρόλου για το «4 Μαρτίου» του Δημήτρη Νάκου και ο Κίμων Κουρής, θαρραλέα επιλογή της κριτικής επιτροπής, κέρδισε το Βραβείο Ανδρικού Ρόλου για το «Pacino's Way» του Χάρη Παντελιδάκη.

Τα Βραβεία για Σκηνικά, Κοστούμια και Ειδικά Εφέ πήγαν στο, οικολογικών και κοινωνικών ανησυχιών, «Σπόρο» της Ιφιγένειας Κοτσώνη, που έμοιαζε να μην έχει αντίπαλο. Τιμητική Διάκριση Σεναρίου έλαβε ο Στέλιος Καμμίτσης για το σενάριο της ταινίας «Κατηφόρα», την οποία και σκηνοθέτησε. Τιμητική Διάκριση Φωτογραφίας έλαβε ο Διονύσης Ευθυμιόπουλος για τη φωτογραφία της ταινίας «Σύκο» σε σκηνοθεσία Νικόλα Κολοβού. Τιμητική Διάκριση Μοντάζ έλαβε ο Πάνος Βουτσαράς για το μοντάζ της ταινίας «4 Μαρτίου» του Δημήτρη Νάκου. Τιμητική Διάκριση Ήχου έλαβαν οι Αλέξανδρος Σακελαρίου, Περσεφόνη Μήλιου και Κώστας Βαρυπομπιώτης για την ταινία «Joanna» του Παναγιώτη Φαφούτη. Επίσης, Τιμητική Διάκριση Πρωτότυπης Μουσικής έλαβε η Μαριέττα Φαφούτη για τη μουσική της προαναφερθείσας ταινίας.

Το Βραβείο Ντοκιμαντέρ πήγε στο συγκινητικό και ζεστό «Πωγωνίσκο» του Θανάση Νεοφώτιστου.

Η Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος βράβευσε το «Dream Toy» του Χρήστου Χουλιάρα. Με αρχική πηγή έμπνευσης μια σκηνή από την «Πρωινή Περίπολο» του Νίκου Νικολαΐδη, ο Χουλιάρας εφευρίσκει μια ευφυή οπτική γωνία για να αφηγηθεί την ιστορία του. Πρωταγωνιστής είναι ένα παιδικό παιχνίδι που κάνει τα πάντα για να γυρίσει πίσω σε αυτό που αγαπά. Το δυνατό της φινάλε σε κάνει να την κουβαλάς στο μυαλό σου για πολύ καιρό.

Ειδικό Βραβείο έλαβε το νοσταλγικό για την παιδική ηλικία αλλά και άρτιο εικαστικά «Blue Train» του Μανώλη Μαυρή.

Κατά τα λοιπά, θα ξεχωρίσουμε το «Rue du cinema» του Νίκου Θεοδοσίου, που με αφορμή τα 120 χρόνια από τη γέννηση του σινεμά, ταξιδεύει παντού στον κόσμο, με φορτισμένα συναισθήματα, για να αποδείξει την οικουμενικότητα της 7ης τέχνης και την αναπόφευκτη τεχνολογική, εξελικτική της πορεία. Ειλικρινείς οι προθέσεις του έξυπνου και συγκινητικού «Αλ» του Αλέξανδρου Κουάντα, ενώ η ερμηνεία του Δρόσου Σκώτη μαγνητίζει. Αναφέρουμε τέλος το «L'atente» του Στράτου Γαβριηλίδη από τη Γαλλία, για το πόση αγάπη μπορεί να χωρέσει σε ένα αντίσκηνο κάμπινγκ.

Όλες οι ταινίες του ελληνικού τμήματος - και οι βραβευμένες του Διεθνούς - θα έρθουν στην Αθήνα και θα προβληθούν στον κινηματογράφο «Τριανόν», Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων 101 (ΗΣΑΠ «Βικτώρια»), από τις 29 Οκτώβρη έως τις 4 Νοέμβρη.