Η καταιγιστική ανάπτυξη της ταινίας μικρού μήκους διεθνώς τις τελευταίες δύο δεκαετίες, την έχει αναγάγει σε μια αυτάρκη καλλιτεχνική δημιουργία.Το πεδίο της μικρού μήκους είναι πρόσφορο για την άσκηση της Κινηματογραφικής Τέχνης από τους νέους κινηματογραφιστές αλλά και κατάλληλο για επιστροφή στη «μικρή» κατηγορία μεγάλων αναγνωρισμένων σκηνοθετών.Τα Κινηματογραφικά Φεστιβάλ συμβάλλουν τα μέγιστα – αν όχι καθοριστικά – στην ανάπτυξη της Κινηματογραφικής Τέχνης και την προαγωγή της Εθνικής Κινηματογραφίας . Ένα απ’ τα πιο σημαντικά Διεθνή Φεστιβάλ είναι το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Και αποκτά μεγαλύτερη ακόμα σημασία ότι είναι ένας απ΄τους πλέον επιτυχημένους πολιτιστικούς θεσμούς της περιφέρειας. Ένας θεσμός-πρότυπο άριστης συνεργασίας της πολιτείας, του ΥΠΠΟ και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Δήμου Δράμας.Η ευρωπαϊκή δυναμική τις τελευταίες δεκαετίες εξάλλου, έχει καταδείξει ότι δεν μπορεί να υπάρξει σημαντική πολιτιστική δραστηριότητα στην περιφέρεια, χωρίς τη ...

Όταν πήγα να τον δω στο νοσοκομείο, λίγο μετά την πρώτη επέμβαση που έκανε το περασμένο καλοκαίρι μου είπε: «Δεν μπορείς να φανταστείς! Η αναισθησιολόγος, έτσι όπως μιλούσε στις νοσοκόμες, έμοιαζε με κορυφαία σε αρχαία τραγωδία…»Έτσι ήταν ο Παπαστάθης. Είχε έναν ενθουσιασμό που δεν τον εγκατέλειπε ποτέ. Καμιά στιγμή δεν τον άγγιξε η ευτέλεια της καθημερινότητας. Η πίστη του σε έναν κόσμο αξιών χαρακτήριζε και τις πιο μικρές του χειρονομίες, κάνοντας όλους εμάς που τον συναναστρεφόμαστε να νιώθουμε εξαιρετικά ευνοημένοι.Τον γνώρισα, όπως και πολλοί άλλοι, με αφορμή ένα «Παρασκήνιο» που ήθελε να κάνει με τον Φειδάκη, ζωγραφίζοντας το πορτραίτο του Βιζυηνού. Ήθελε να μιλήσουν κάποιοι ζωγράφοι για τον Πάνο, μεταξύ των οποίων και εγώ. Το αποτέλεσμα ήταν αυτά που είπα, να αυτονομηθούν και να αποτελέσουν από μόνα τους ένα ανεξάρτητο «Παρασκήνιο».Tον θυμάμαι πολύ καλά όταν μπήκε στο εργαστήριο για πρώτη φορά. Κρατούσε κάποια βιβλία με τα διηγήματα του Βιζυηνού, όπως και μερικά κείμενα που είχα...