Έμαθαν πώς να το πουν, αλλά δεν ξέρουν τι να πουνΥπάρχουν ευκρινή σημάδια που δείχνουν ότι το δραμινό φεστιβάλ μπήκε για τα καλά στη φάση της ενηλικίωσης, ξεπερνώντας ακόμα και αυτόν τον ρητορικό (μαζί και ρομαντικό) χαρακτηρισμό του ως 8εσμού. Φυσικό αυτό, αφού σ' αυτή τη φάση, στο ώριμο σώμα της διοργάνωσης προσφύονται και οι «αμαρτίες» της. Αυτά έχουν οι «ωριμότητες»...του Δημητρη ΧαρίτουΤούτη η διοργάνωση, που ξεκίνησε πριν 24 χρόνια με λογική την αδυναμία να προβλέψει σε βάθος χρόνου τη σημερινή «υπερτροφία της», είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει το χωρίς αμφιβολία χρήσιμο έργο της υπηρετώντας ταυτόχρονα τη δισυπόστατη φύση της: του «αγαπησιάρη» τροφού των νέων κινηματογραφιστών και του «μηχανισμού» εξυπηρέτησης αλλότριων προς την Έβδομη Τέχνη σκοπιμοτήτων. Ας πούμε, τίποτα το καινοφανές. «Όλη η Ελλάδα -κατά Διονύση- απέραντη παράγκα...». Αυτό πάντως που φτάνει στην αίσθηση και στα μάτια των πολλών, οι οποίοι, στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν έχουν κανένα λόγο να τα περνάνε όλα από το ψ...

20ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ Γιορτάζουν οι ταινίες, γιορτάζουν και τα προβλήματα του Δημήτρη Χαρίτου Πρώτη διοργάνωση (ανύποπτη και αθώα για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια), Νοέμβριος του 1978 και, φέτος, η 20ή, 15 μέχρι 21 Σεπτεμβρίου. Και την αξιωθήκαμε. Με την παραδοσιακή πλέον εκδήλωση της κρεατόσουπας στον Σιδηροδρομικό Σταθμό, με πυροτεχνήματα, μια τεραστίων διαστάσεων τούρτα και την ένστολη δημοτική μπάντα να παιανίζει άσματα που ανακαλούσαν μνήμες Βουγιουκλάκη... Την αξιώθηκε, λοιπόν, τούτη την εικοστή επέτειο πριν απ' όλους η ίδια η ""•" πόλη της Δράμας με τις φρικτές τουρκομπαρόκ πολυκατοικίες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στα άλλοτε πανέμορφα ορτάκΐοανα αλλά και τα γιαβάς-γιαβάς έργα μιας «φλύαρης» αναμόρφωσης της ιστορικής κεντρικής πλατείας. Την αξιώθηκε το ίδιο το φεστιβάλ με τ...