Φεστιβάλ Δράμας 2008. Τίποτα δε μπορεί να χαλάσει αυτό το πανηγύρι Δημήτρης Χαρίτος (αναδημοσίευση από το περιοδικό "μοτέρ" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου) Με αλλεπάλληλες, σχετικά σύντομες και αναμφίβολα ευεργετικές καταιγίδες μάς υποδέχθηκε η ακριτική Δράμα, την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, ημέρα που ξεκίνησε η 31η ελληνική και η 14η διεθνήςδιοργάνωση του δεύτερου στην τάξη και σπουδαιότητα θεσμικού φεστιβάλ κινηματογράφου στη χώρα μας. Και όλα έδειξαν και πήγαν πολύ καλά. Στο γνωστό παιχνίδι της τράπουλας, ο αριθμός 31 είναι ο ακραίος, κερδοφόρος βαθμός της παρτίδας. Ένας βαθμός παραπάνω στο άθροισμα των παιγνιόχαρτων που ο παίκτης έχει στο χέρι του, και, σύμφωνα με τη γλώσσα του παιχνιδιού, «καίγεται». Η αναφορά εδώ, προφανώς, έχει παιγνιώδη χαρακτήρα. Η κοινή λογική δεν συνηγορεί σε τέτοιου τρομολαγνικού χαρακτήρα προϊδεάσεις. Η πολύχρονη αυτή και πολλαπλά –όπως έχει αποδειχθεί– χρήσιμη (παιδευτική, κυρίως) διοργάνωση δεν κινδυνεύει από εσχατολογι- κή καταδίκη. Είπαμε...

 Η σοδειά των μικρού μήκους υπήρξε, φέτος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι η υπερβολική αύξηση της τιμής των πρώτων υλών (κιν/κό φιλμ - σχεδόν 100%) θα περιόριζε την παραγωγή των ταινιών μικρού μήκους (μια και το είδος είναι ευάλωτο), εμφανίστηκαν στη Θεσσαλονίκη 32 ταινίες από τις οποίες οι δέκα περίπου Θα μπορούσαν να σταθούν στην πρώτη γραμμή είτε ως ολοκληρωμένα δείγματα του είδους, είτε ως γόνιμες ασκήσεις-δοκιμές. Αξίζει να σημειωθεί ότι το μέσο κόστος παραγωγής μιας μισάωρης έγχρωμης ταινίας έφθανε πριν μερικά χρόνια στις 150.000 δρχ. περίπου, ενώ σήμερα χρειάζεται κανείς για το ίδιο αποτέλεσμα 400 ως 500.000 δρχ., δηλαδή κοντά μισό εκατομμύριο! Η ταινία μικρού μήκους κατάντησε είδος και απασχόληση πολυτελείαςΗ μικρού μήκους ταινία στην Ελλάδα, που η παραγωγή της στηρίζεται αποκλειστικά στην εθελοντική εργασία του κινηματογραφικού συνεργείου, είναι ένα ιδιόρρυθμο είδος. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η έλλειψη αγοράς. Η μ.μ. δεν φτάνει σχεδόν ποτέ στο πλ...