20ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ Γιορτάζουν οι ταινίες, γιορτάζουν και τα προβλήματα του Δημήτρη Χαρίτου Πρώτη διοργάνωση (ανύποπτη και αθώα για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια), Νοέμβριος του 1978 και, φέτος, η 20ή, 15 μέχρι 21 Σεπτεμβρίου. Και την αξιωθήκαμε. Με την παραδοσιακή πλέον εκδήλωση της κρεατόσουπας στον Σιδηροδρομικό Σταθμό, με πυροτεχνήματα, μια τεραστίων διαστάσεων τούρτα και την ένστολη δημοτική μπάντα να παιανίζει άσματα που ανακαλούσαν μνήμες Βουγιουκλάκη... Την αξιώθηκε, λοιπόν, τούτη την εικοστή επέτειο πριν απ' όλους η ίδια η ""•" πόλη της Δράμας με τις φρικτές τουρκομπαρόκ πολυκατοικίες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στα άλλοτε πανέμορφα ορτάκΐοανα αλλά και τα γιαβάς-γιαβάς έργα μιας «φλύαρης» αναμόρφωσης της ιστορικής κεντρικής πλατείας. Την αξιώθηκε το ίδιο το φεστιβάλ με τ...

Θα ξεκινήσω με το ντοκιμαντέρ και μάλιστα το κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, πρωταρχικής σπουδαιότητας είδος της κινηματογραφικής τέχνης. Παρόλες τις επιτυχίες που σημειώνουν ταινίες μεγάλου μήκους όπως η «Ασίγαστη πέτρα», το ντοκιμαντέρ εξακολουθεί να μην ενδιαφέρει πραγματικά, φαίνεται, τους διάφορους κρατικούς φορείς, ούτε καν τους πλέον «ενδεδειγμένους». Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν το συμπεριλαμβάνουν στα είδη ταινιών που δικαιούνται να λαμβάνουν το περίφημο 1,5%. Υπήρξαν, εξάλλου, αξιόλογες πρωτοβουλίες που έγινε δυνατόν, τα τρία τελευταία χρόνια, να υλοποιηθούν, όπως αυτή του μικροφίλμ, που έδωσε μια σειρά από λίγο ως πολύ πετυχημένες ταινίες μυθοπλασίας μικρού μήκους, αφήνοντας, όμως, κι αυτές απέξω το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Κι αυτό παρόλες τις έντονες φιλικές ενστάσεις μας στους εισηγητές τους, που δεν καταφέραμε να τους πείσουμε ώστε να συμπεριλάβουν και μερικά ντοκιμαντέρ, στον ετήσιο διαγωνισμό και προγραμματισμό τους. Αλλά και το πρόγραμμα «Τεκμήριο» για μεγ...