Έλα να σου πω... της Κατερίνας ΦιλιώτουΕπιλέγει και σχολιάζει ο Λευτέρη ΞανθόπουλοςΟ Γιάννης και η Σοφία είναι παντρεμένοι εδώ και 20 χρόνια. Η ζωή τους κυλάει ήρεμα, μέχρι που η Σοφία, εκείνο το μοιραίο πρωινό, περνάει από τον υδραυλικό για τον χαλασμένο θερμοσίφωνα. Επιστρέφει αναστατωμένη στο σπίτι κι εκεί, μπροστά στον άντρα της, την έφηβη κόρη της Μαρία και την οικογενειακή τους φίλη Πέπη, αποφασίζει να μιλήσει: - θέλω να σας πω κάτι.. Γιάννη, άκου, σήμερα χωρίς να το θέλω μου συνέβηκε... Δηλαδή το έκανα... Κατάλαβες; - Όχι. - Γιάννη σήμερα το πρωί, εγώ πήγα μ' έναν άλλο άνθρωπο... Δεν το περίμενα ποτέ, δεν το 'θελα, μου βγήκε... Η λειτουργία του κινηματογράφου στηρίζεται στις δύο μαγικές λέξεις, ευφορία ή δυσφορία. Καθώς βγαίνεις από την αίθουσα, η ταινία της Κατερίνας Φιλιώτη σε ακολουθεί και επιμένει να τη θυμάσαι.Το Έλα να σου πω, με πρωταγωνίστρια την Ντίνα Μιχαηλίδη, προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ μικρού μήκους και απέσπασε το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότ...

Η ταινία του Ξανθόπουλου προβληματίζεται πάνω στο κοινωνικό μέγεθος "μετανάστης" και μάλιστα "Έλληνας μετανάστης". Αλλά πόσο μεγάλη - και ευχάριστη - είναι ή έκπληξη του θεατή όταν, πολύ γρήγορα, διαπιστώνει πώς ο Ξανθόπουλος, αντί να περιοριστεί σε μια μονογραμμική και ρητορεύουσα καταγραφή αυτού του φαινομένου, προχωρεί σε μια σύνθεση πολυσήμαντη όπου ό μελοδραματισμός και ή ωραιοποίηση δεν έχουν καμιά θέση. Ό κεντρικός του ήρωας, ο Γιώργος από το χωριό Σωτηριάνικα, δεν είναι κάποιος εξαθλιωμένος φουκαράς στο σκλαβοπάζαρο της Γερμανίας αλλά, αντίθετα, ένας επιτυχημένος Έλληνας της διασποράς με Μερσεντές και γούνινο παλτό, ένας Έλληνας πού ανανεώνει τη. μυθολογία του επιτυχημένου μετανάστη που ενσαρκώνει "το πεπρωμένο" αυτό - όπως λέει ο Ξανθόπουλος - πού διδάσκεται στα σχολειά από τα μικράτα μας σαν ανησυχία της ράτσας όπου "κάθε Έλληνας κι ένας ταξιδιάρης Οδυσσέας". Έχοντας σαν αφετηρία αυτό το πρόσωπο, ο Ξανθόπουλος αναπτύσσει με τρόπο ακτινω...