Ρίχνοντας μια ματιά στις ταινίες ας ξεκινήσουμε από τα ντοκυμανταίρ πού φέτος ήταν πάνω από το 1/3 της παραγωγής. Ανάμεσά τους υπήρχε μια πολύ αξιόλογη δουλειά, ίσως ή καλύτερη του Φεστιβάλ, ή ταινία Στα Τουρκοβούνια του Λευτέρη Ξανθόπουλου. Ο σκηνοθέτης αυτός (πού είχε εντυπωσιάσει με τις προηγούμενες ταινίες του Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης και Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα) μας δείχνει τι σημαίνει να ξέρεις καλά το θέμα πού χειρίζεσαι. Ή ταινία βασίζεται στις αφηγήσεις των κατοίκων των αυθαίρετων κτισμάτων της περιοχής, οι οποίοι διηγούνται πώς έφτασαν εκεί, τι περιπέτειες πέρασαν ώσπου να εγκατασταθούν και ποια είναι τα τωρινά τους προβλήματα. Η ταινία αρχίζει όπως πρέπει και κλείνει τη στιγμή πού πρέπει. Δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπανίσιο. Το γενικό πλάνο με τα Τουρκοβούνια καί την Αθήνα από το ελικόπτερο πού κλείνει την ταινία, δείχνει εύστοχα τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες των Ιθυνόντων να διώξουν τους λιγοστούς κατοίκους της περιοχής, ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπέρα ή ...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΙΑΜΠΑΣΑΚΟΣ:«ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΛΗΘΙΝΟ: Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΑΓΙΑΣ»του Ηλία ΚανέληΔημήτρης Κουτσιαμπασάκος κέρδισε, ομόφωνα, το βραβείο του καλύτερου ντοκυμανταίρ στο φετινό Φεστιβάλ της Δράμας, Η ταινία του Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου σκόπευε τη ζωή μιας ενενηντάχρονης γερόντισσας -της γιαγιάς του- και, μέσω της αφήγησης της, θίγει ένα από τα σοβαρότερα οικολογικά προβλήματα του καιρού μας: το μεγάλο υδροηλεκτρικό φράγμα της ΔΕΗ σε μια περιοχή των Τρικάλων, που προοιωνίζεται την καταστροφή που θα επιφέρει η εκτροπή του Αχελώου. Τρυφερά, χωρίς καταγγελίες και διδακτισμούς. Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη: Γεννήθηκα σε χωριό. Έφυγα, σπούδασα, πάντα όμως έλεγα ότι δεν μπορώ να μην έχω συνέχεια στραμμένο το ενδιαφέρον μου σ' ό,τι συμβαίνει στο χωριό μου: και το δικό μου χωριό, και το απέναντι, πνίγονται, αφού 6α σκεπαστούν απ' τα νερό του φράγματος του Αχελώου. Απ' την άλλη μεριά, τηλεφωνούσα στο σπίτι της γιαγιάς μου, που έμενε συνέχεια εκεί, και μου 'λεγε: "Ήρθαν σήμερα να μετρ...