Παύλος Ζάννας - ΔιαδρομέςΕπιλέγει και σχολιάζει ο Λευτέρης ΞανθόπουλοςΠαύλος Ζάννας, Φεβρουάριος 1988, στο σπίτι του στο Κουκάκι. Σε ένα διάλειμμα των γυρισμάτων, τον φωτογραφίζω. Κοιτάζει τον φακό μετωπικά, όπως συνήθιζε πάντα να κοιτάζει στα μάτια τον συνομιλητή που είχε απέναντι του. Λίγο αργότερα, όταν αρχίσει πάλι το γύρισμα, θα πει στον Τέλη Σαμαντά, που είχε τη δημοσιογραφική επιμέλεια της εκπομπής: "Το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι αυτό ακριβώς το παιχνίδι που παίζεται ανάμεσα στο τι είναι σημαντικά και τι ασήμαντο- στο τι ακούγεται και τι ψιθυρίζεται- στο τι πρέπει να ψιθυρίζεται αλλά δεν ψιθυρίζεται - στο τι δεν θα έπρεπε να ακούγεται και όμως ακούγεται δυνατά. Έχω την εντύπωση, πως υπάρχει ένα πρόβλημα κριτηρίων. Τα κριτήρια δεν είναι πια συλλογικά, ο καθένας προσπαθεί να φτιάξει τα δικά του. Χάσαμε τη δυνατότητα να έχουμε έναν κοινό παρονομαστή, πάνω στον οποίο να ζυγίζουμε τις κρίσεις μας...Συναντήθηκα με τον Ζάννα (1929-1989) στα τελευταία χρόνια της ζωής του, στα χρό...

Το 22ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5-11 Οκτώβρη), έληξε με την άνιση και άδικη απονομή των βραβείων. Ή κριτική επιτροπή του θεσμού, λειτουργώντας συμβιβαστικά, κατακερμάτισε κυριολεκτικά τα βραβεία και τα μοίρασε με κριτήρια τελείως αντί-κινηματογραφικά, δίνοντας στον καθένα από τους συντελεστές των ταινιών κι από λίγο. Δίκαια λοιπόν ή τελετή της απονομής ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών τόσο ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους σκηνοθέτες ("βραβευμένους" και μη) όσο και ανάμεσα στο κοινό πού παρακολούθησε την εκδήλωση, το οποίο παγιδευμένο μέσα στη σύγχυση πού επικράτησε, μοιράστηκε σε διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες στις αντιδράσεις και τα γούστα ομάδες.Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανέρωτο. Κάθε χρόνο σχεδόν, ή μεροληπτική κρίση της κριτικής επιτροπής (τα περασμένα χρόνια υπερτερούσαν στη σύνθεση συντηρητικά στοιχεία και οι αποφάσεις τους ήταν προς όφελος της Ιδεολογίας του κυβερνώντος κόμματος) ξεσήκωνε βίαιες αντιδράσεις και ή πενιχρή πολιτιστική βιτρίνα πού είναι αυτό το μεγ...