Η προσπάθεια ενός μικρού κοριτσιού να μάθει ένα δημοτικό παιδικό ποίημα, το οποίο διαδόθηκε προφορικά από γενιά σε γενιά σε διάφορες παραλλαγές. Στην ταινία μπλέκονται δύο παραλλαγές του ποιήματος μέσω της προσπάθειας του κοριτσιού να πει σωστά το ποίημα.
Παλιά παιχνίδια και ήρωες παραμυθιών από την παιδική ηλικία της σκηνοθέτιδας έχουν χρησιμοποιηθεί ως μοντέλα για τα σχέδια στην ταινία: ένα σπιτάκι με Lego, μια μαύρη κούκλα και μια ραπτομηχανή, που συμβολίζουν το σπίτι της γιαγιάς, την καινούρια κούκλα και την ραπτομηχανή της γιαγιάς (για να βάλει τα μάτια της κούκλας) αντίστοιχα. Τα σχέδια του παπαγάλου και της παλιάς μαύρης κούκλας είναι εμπνευσμένα από εικονογραφήσεις παλιών παραμυθιών.

Η ταινία πραγματεύεται το σισύφειο του ερωτικού χρόνου. Με αφετηρία έναν πίνακα του Escher με σκάλες όπου ανεβοκατεβαίνουν φιγούρες χωρίς να συναντιούνται ποτέ, ο άντρας της ταινίας περιπλανιέται, ερωτεύεται βουβά, αιχμαλωτίζεται, λυτρώνεται, απελευθερώνεται, αποζητά τον σωματικό του εαυτό, παραμένει ασυγκίνητος από το σαρκικό, κυριαρχείται από το ανικανοποίητο. Η δράση του, καθώς και εκείνη της ηρωϊδας - αντικείμενου του πόθου υλοποιείται μέσα από μία σχέση στίξης-αντίστιξης με τις κούκλες-φιγούρες, που καθρεφτίζουν ένα κομμάτι της ψυχής τους.

Μεσοαστική οικογένεια με δεκαπεντάχρονη κόρη που δεν αστράφτει στα μαθήματα. Οι γονείς αποφασίζουν να ζητήσουν βοήθεια στο ιδιωτικό φροντιστή, έναν γοητευτικό καθηγητή ελληνικών κοντά στα τριάντα, που συγκινεί τη μικρούλα και της εξάπτει την ερωτική της φαντασία. Το κορίτσι συμπεριφέρεται όλο και προκλητικότερα με εμφανή το στόχο να σαγηνεύσει τον καθηγητή και να τον οδηγήσει στην απώλεια... Ο πατέρας καθώς θυμάται τη δική του συμπεριφορά όταν στα φοιτητικά του χρόνια παρέδιδε κι αυτός μαθήματα, ανησυχεί. Θα φερθεί κι ο δάσκαλος της κόρης του όπως έκανε τότε αυτός; Εκτός όμως από την ανησυχία του πατέρα παρακολουθούμε και την αμφιθυμία του νέου άνδρα, που είναι συνδεδεμένος με μια νέα φιλόλογο αλλά και που βέβαια συγκινείται από την πρόσκληση που δέχεται από το μικρό διάβολο...